بیشک نمیتوان عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران در سال 96 را بدون ذکر نام از پیامرسانها پشت سر گذاشت.
امسال این ابزارهای ارتباطی و در راس آنها تلگرام آشوبی در کشور به پا کردند و فشار زیادی را متوجه دولت و وزارت ارتباطات کردند. تلگرام با 40 میلیون کاربر ایرانی حالا به گونهای با کار و زندگی ایرانیها عجین شده که به نظر میرسد نه میتوان آن را از کشور بیرون انداخت و نه میتوان پذیرفت که بخش اعظم تبادلات کشور بر بستر این پیامرسان جابهجا شود.
کنترل و مهار تلگرام آنچنان سخت شده که با فیلتر دو هفتهای آن بعد از شروع ناآرامیهای تهران و شهرهای دیگر ایران، شاهد افزایش بیسابقه نصب و خرید فیلترشکنها میان مردم بودیم. وضعیتی که اگر ادامه مییافت، دیگر رفع فیلتر تلگرام را بیمعنا کرده بود.
هنوز به درستی نمیتوان از خوبی یا بدی رابطه تلگرام با دولتمردان ایران گفت. چراکه از یک طرف گفته میشود همکاری لازم را ندارد و از طرفی گفته میشود بابت همکاری با ایران از سوی آمریکا تحت فشار است.
حالا حتی اختلال چند دقیقهای تلگرام هم سریعا انگشت کاربران ایرانی را به سمت فیلترشکنها میبرد تا بررسی کنند مشکل از داخل ایران است یا جهانی است!
اما فیلتر تلگرام و شایعاتی مبنی بر فیلترماندن آن، زمینهساز آشنایی ایرانیان با چند پیامرسان داخلی شد که به شکل ویژه و از میان دیگر نمونههای داخلی انتخاب شدند تا مورد انبوهی از حمایتهای مالی، فنی، تبلیغاتی و معنوی قرار گیرند.
این پیامرسانها قرار است تا نه به تنهایی که به شکل گروهی (احتمالا 5 نمونه داخلی)، سهم تقریبا 100 درصدی تلگرام از بازار ایران را بکاهند. حالا قرار است به برخی از این پیامرسانهای داخلی که با اتکا به بودجه برخی نهادهای کشور شکل گرفتهاند و گفته میشود 13 میلیوننفر را جذب خود کردهاند 5 میلیارد تومان وام هم بدهند.
لذا پرونده پیامرسانها همچنان پرخبر، پرحاشیه و باز است.
دیدگاهها