سالی که گذشت و پرونده‌هایی که بسته نمی‌شوند

• 19 اسفند 1396 07:5 ق.ظ
• هلیا ظهیری

یک سال دیگر هم گذشت سالی که برای حوزه ICT سال مهمی بود از این جهت که مدیریت ICT  کشور حداقل در ظاهر تغییرات بنیادین داشت اما آنچه امسال را شبیه سال‌های گذشته می‌کند و به همان شکل به اتمام می‌رساند باز ماندن پرونده‌هایی است که قدمت بسیاری از آنها به سال‌های سال می‌رسد و در گزارش‌هایی که از ناتمام‌های این حوزه در سال‌های قبل نوشتیم به آنها اشاره شده است. امسال هم از انبوه پروژه‌های ناتمام حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات به تعدادی از آنها و آخرین وضعیتی که دارند، می‌پردازیم.

بورسی شدن ایرانسل، پرونده‌ای با برگه‌های مفقودی

بورسی شدن ایرانسل پرونده‌ای 13 ساله است که کش و قوس‌های زیادی داشته و هیچ نهاد نظارتی و اجرایی نتوانسته این شرکت و شریک خارجی‌اش را ملزم به ورود به بورس کند.

گشایش پرونده بورسی شدن ایرانسل به سال 84  باز می‌گردد؛ بر اساس بندی از الحاقیه پروانه اپراتور، باید 21 درصد سهام شرکت سه سال پس از دریافت پروانه یعنی سال 87 در بورس عرضه می‌شد. این موضوع از ابتدا مورد بحث بود، اما مدیران ایرانسل مدعی بودند شرایط واگذاری در بورس مربوط به مناقصه زمان ترکسل است و با ناموفق بودن آن، این شرط نیز خود به خود ملغی شده است.

در این سال‌ها یک بار رگولاتوری به نفع ایرانسل حکم داد و بار دیگر با پیگیری سازمان بازرسی، ایرانسل را موظف کرد حداکثر ظرف شش ماه نحوه سهام‌بندی در بورس را ارایه کند که نتیجه‌ای نداشت. بار دیگر مردادماه پارسال فرصتی شش‌ماهه را برای ورود به بورس به اپراتور داد که بی‌نتیجه بود.

ایرانسل که با قانون و ضرب‌الاجل تن به بورسی شدن نداده بود اردیبهشت ماه امسال با پیشنهاد عرضه همزمان سهامش در تهران و ژوهانسبورگ از سوی مدیر پذیرش بورس مواجه شد اما این مشوق هم اثری نداشت تا اینکه در تیر ماه رییس هیات پذیرش بورس گفت که ام‌تی‌ان علاقه‌ای برای فروش سهامش در بورس ایران ندارد. همین مسوول در مهر ماه اعلام کرد که  برای حضور ایرانسل در بورس به دستور حاکمیتی نیاز داریم.

اما در دی ماه امسال یکی از رسانه‌ها مدعی شد که حاصل تحقیقات کمیته‌ای سه‌جانبه درباره این پرونده بود که نشان می‌داد ظاهرا برخی از مدارک بسیار مهم از داخل زونکن‌های مربوط به این قرارداد ملی ناپدید شده است، موضوعی که تاکنون هیچ واکنشی را به دنبال نداشته است.