بزرگترین مراسم تدفین جمعی مطبوعات

• 20 مرداد 1397 07:2 ق.ظ
• علی شمیرانی

مخاطبان محترم یادتان می‌آید آذرماه سال قبل باکس قرمزی در بالا این ستون منتشر کردیم. یادتان می‌آید تا چند هفته نیز آن باکس قرمز را تکرار کردیم؟

برای تجدید خاطره متن منتشره در آن باکس قرمز را بی‌کم و کاست با هم مرور کنیم.

«هفته گذشته در اتفاقي که گريبان تمامي نشريات کشور را گرفت، هفته‌نامه عصر ارتباط نيز ناچار به کاهش تعداد صفحات خود شد. اميد به تدبير براي حل مشکل کاغذ داشتيم و داريم، اما از آنجا که ناف ما ايرانيان را بالاجبار با صبر و وعده پيوند زده‌اند، مثل خيلي چيزهاي ديگر که قرار است گشايش‌هايي بشود، منتظر مي‌مانيم. البته مساله کم‌کاري روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها نيست، مساله نوعي رها شدگي همه امور است و همه نظاره‌گر شده‌اند. خلاصه دزد حاضر است و بز حاضر. اما اين که چرا اين رخوت بر امور حاکم شده را نمي‌دانيم. به هر حال همچنان بي‌کاغذ مانده‌ايم و علت را همه جا هم نوشته‌اند و گفته‌اند. براي عبور از اين بلاتکليفي، دو راه داريم، کاهش تيراژ يا کاهش تعداد صفحات. ما راه دوم را انتخاب کرديم تا همچنان هر شنبه به دست همه مخاطبان در سراسر کشور برسيم. با آنکه بي‌تقصير هستيم اما پوزش مي‌طلبيم و ما هم به جمع نظاره‌گران مي‌پيونديم تا ببينيم چه مي‌شود. ظاهرا اين روزها رسانه‌ها مشکل خودشان را هم نمي‌توانند حل کنند چه رسد به مشکلات مردم و کشور.»

اکنون بر حسب اقتضائات کاری، تجربه و اطلاعاتی که داشتیم، پیش‌بینی‌مان درست از آب درآمد و همانطور که از لحن آن باکس قرمز پیداست، امیدی به حل مشکل کاغذ مطبوعات نداشتیم و حالا که نزدیک به سالگرد طرح این مشکل می‌شود، هنوز خبری جز شعار و وعده رفع مشکل کاغذ نشریات نیست.

دستاورد این تعلل و تخصیص یارانه‌های دولتی کاغذ به دست شرکت‌های صوری که کاغذی به کشور وارد نکردند این شد که نشریات چاپی همچون برگ خزان در حال فروریختن هستند و از ماه‌های قبل تا لحظه‌ای که شما در حال خواندن این مطلب هستید، نشریاتی تعطیل کردند و در حال تعطیلی هستند.

آری! مشکلی که از همان زمان تا کنون، بارها و بارها و به سادگی قابل حل بود، مثل بسیاری از مسایل و مشکلات دیگر، سهوا یا عمدا به حال خود رها شد تا به جایی که امروز ایستاده‌ایم برسیم. جایی که عده‌ای از نشریات کشور تعطیل شده‌اند، عده‌ای هم در تقلا برای بقا یا رقم خوردن بزرگترین مراسم تدفین جمعی مطبوعات در جهان و تعطیلی انبوهی از نشریات کشور هستند.

گویی دولت تمایلی برای بقای نشریات خصوصی و مستقل ندارد و اگر مایلید بدانید حال مطبوعات چگونه است گزارش صفحه حاضر را بخوانید.

راستی هفته قبل مصادف بود با روز خبرنگار! جا دارد تا این روز را به همکاران رسانه‌ای به ویژه آنها که با تعطیلی نشریاتشان امروز بیکار شده‌اند و خدا می‌داند چگونه روزگار سپری می‌کنند، تبریک بگویم.