سالها است که واژه شبیه ساز و بازی ویدئویی ورزش فوتبال در انحصار شرکتهای Konami و EA Sports است و تنها این شرکتها هستند که بوسیله دو بازی پرفروش و فوقالعاده محبوب خود یعنی PES و FIFA توانستهاند تا دل طرفداران بازیهای ویدئویی ورزش فوتبال را بربایند. اما در این میان شرکتهایی نیز هستند که از زاویه دید خود به این ورزش نگاهی انداختهاند و سعی داشتهاند تا با ایدههای جدید و متفاوت خود تجربهای متفاوت از ورزش فوتبال را در قالب یک بازی ویدئویی در اختیار بازیکنان قرار دهند. بازی ویدئویی Legendary Eleven ساخته استدیوی Eclipse از جمله بازیهایی است که به آن اشاره شد و در این مقاله قصد داریم تا به نقد و بررسی آن بپردازیم. با عصر ارتباط همراه باشید.
بازی Legendary Eleven از این قبیل بازیها به شمار میآید که از تمامی آلایشها و جلوههای بصری فوتبال مدرن با تمامی امکانات و جذابیتهای منحصر به فردش چشم پوشی نموده تا تجربهای کهنهتر و صد البته سادهتری از ورزش فوتبال را در اختیار بازیکنان خود قرار دهد. اما در کنار این تجربههای کهنه و ساده، سازندگان بازی سعی داشتهاند تا با گذر از چهارچوب و حد و مرز ورزش فوتبال اندکی چاشنی جذابیت نامتعارف نظیر سوپرشوتها را به بازی بیفزایند تا بلکه افراد غیر فوتبالی نیز علاقهمند به انجام این بازی شوند.
گیمپلی، پاس، پاس و شوت!
معمولاً برای بازیکنانی که قصد دارند تا تجربهای جالب و نوستالژیک و نه تجربهای مدرن از بازی ویدئویی شبیهساز فوتبال داشته باشند، زرق و برقهای گرافیکی بازی اهمیت چندانی ندارد. نمونهی بارز این موضوع را میتوان در بازی winning eleven 3 یا همان 98 خودمان دید که بعد از گذشت دو دهه از تاریخ عرضهاش، همچنان بازیکنان و دوستداران خاص خود را دارد. اما اگر قصد داشته باشیم تا به طور خلاصه وار در مورد Legendary Eleven و تزریق حسی مشابه winning eleven 3 مقایسهای انجام دهیم، با اینکه مکانیزمهای اصلی گیمپلی هر دو بازی در سیستم پاس، پاس، پاس و شوت خلاصه میشود اما به این نتیجه خواهیم رسید که بازی امروز ما با اینکه ساخت سال 2018 است اما زمین تا آسمان با نسخه winning eleven 3 فرق دارد و باز هم اصطلاحاً به گرد پای یکی از محبوبترین بازیهای تاریخ نخواهد رسید.
همانطور که اشاره شد نواقص و محدودیتهای بازی به گیمپلی آن نیز سرایت کرده است و برای رسیدن به دروازه حریف تنها کافی است تا چند پاس سالم و یک سوپر شوت را روانه دروازه حریف کنید. توپ گیری و دفاع در بازی نیز کاملاً منوط به شانستان است و در این زمینه نیز نمیتوان انتظار مکانیزمی منطقی در بازی بود. سوپر شوتها ضربات نمایشی هستند که با شارژ کردن شوت بازیکنان میتوان آنها را راهی دروازهی حریفانی کرد که بویی از هوش مصنوعی نبردهاند. به علاوه هوش مصنوعی حریفان نیز تا حدود زیادی ناقص است و بهراحتی از طریق مکانیزم فوقالذکر میتوان در بازی پیروز شد.
باگهای پرتعداد و آزار دهنده
گیر کردن توپ در نقاط مختلف زمین، عدم عملکرد برخی از دکمهها در برخی دقایق، غیب شدن بازیکنان و البته ساکن ماندن آنها در برخی از نقاط از جمله باگهایی است که به راحتی در بازی قابل مشاهده بوده و قطعاً پیش از خارج شدن بازی از حالت Early Access باید چارهای برای آنها اندیشید.
مسابقات رسمی و دونفره با استایل دهه 70 تا 90
بازی Legendary Eleven در مجموع در دو بخش فوق خلاصه میشود و متاسفانه بخش آنلاینی برای بازی درنظر گرفته نشدهاست. شاید وجود بخش آنلاین میتوانست لذت بردن از بازی را بسیار بیشتر تمدید کند و با توجه به کلکسیون باگها و ضعفهای بازی، اندکی از انتقادها به Legendary Eleven را بکاهد. به هرحال در بازی 36 تیم مختلف وجود دارد که بهوسیله تقسیم بندیهای قارهای در جامهای مربوط به هر قاره تفکیک شدهاند و فقط در جام جهانی میتوان شاهد حضور هر تیمی بود. با توجه به مواردی که در زمینه باگها و ضعفهای بازی ذکر شد، خوشبختانه بخش دو نفره بازی از جمله بخشهای سرگرم کنندهای است که میتوان به وسیله آن لذت انجام دادن بازی را با دوستان خود تجربه نمود.
از جمله نکاتی که فضای بازی را به حالت کلاسیک و قدیمی نمایان میکند میتوان به ورزشگاهها، حالت زمین مسابقات و صد البته تیپ و ظاهر جالب بازیکنان اشاره کرد.
کارتهای ارتقاء
کمپانی Eclipse به منظور ترغیب کردن بازیکنان برای شرکت در جام قارههای بازی و همچنین ارتقای کیفیت و قدرت بازیکنان تیمها، کارتهایی درنظر گرفته است که بوسیله آنها میتوان برخی از شاخصههای اصلی بازیکنان فوتبال نظیر سرعت و قدرت در پاس دادن و شوت زدن را ارتقاء داد. این کارتها معمولاً با توجه به Achievementهایی که بازیکنان به آنها دست مییابند در اختیار آنها قرار خواهد گرفت.
گرافیک بازی
همانطور که در مورد باگهای بازی Legendary Eleven پیشتر صحبت شد، بسیاری از باگهای ذکر شده ارتباط مستقیم با گرافیک فنی بازی دارند. غیب شدن بازیکنان و یا گیر کردن توپ در نواحی مختلف زمین از جمله این موارد هستند و گرافیک فنی بازی را تا حدود زیادی ضعیف جلوه میدهند.
اما از نظر گرافیک بصری، بازی جز چهرههای تقریباً یکسان بازیکنان با داشتن شرایط مختلف آب و هوایی اندکی چاشنی جذابیت را به بازی افزوده است.
در پایان باید به این موضوع اشاره نمود که Legendary Eleven فعلاً در حالت Early Access قرار دارد و به احتمال بسیار فراوان دلیل عرضه شدن چنین نسخهی پر از باگ و اشکال نیز جامجهانی فوتبال است. با اینکه بازی در بسیاری از المانهای خود عملکرد ضعیفی دارد، اما در برخی از موارد نیز سرگرم کننده و جذاب قلمداد میشود، به خصوص زمانی که بدانیم قیمت این محصول تنها 9.99 دلار است و لازم نیست تا برای تجربه آن همانند دیگر بازیهای روز نزدیک به 70 دلار پول پرداخت کنیم.
دیدگاهها