بازی Sniper Ghost Warrior Contracts نسخه چهارم سری بازی Sniper Ghost Warrior به تازگی منتشر شده است. همانند دیگر عضوهای این خانواده انتشار و ساخت این بازی نیز توسط استدیو CI Games صورت گرفته که در این مقاله قصد داریم تا به نقد و بررسی آن بپردازیم.
SGW Contracts برخلاف نسخه سوم این مجموعه که عنوانی جهان آزاد بود یک نسخه با محوریت ماموریتها و مراحلی که حالت سندباکس دارند است و بدین ترتیب با نسخهای کاملاً دگرگون شده روبرو هستیم. اما اینکه استدیو CI Games تا چه حد در پیاده سازی ایدههایش موفق بوده و آیا این بازی میتواند یکی از بهترینهای این مجموعه باشد سوالی است که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.
داستان بازی از زمانی شروع میشود که منطقه سیبری در روسیه دچار تحولاتی شده و دولت روسیه برای مقابله با این تحولات دست به کار میشود و بازیکن باید در نقش یک فرد سوم در این دعوا به انجام ماموریتها و کنار زدن برخی افراد مهم و موثر در این واقعه بپردازد.
در زمینه روایت داستانی هر از چند گاهی شاهد رد و بدل شدن دیالوگها و میان پردهها نیز در بازی هستیم که تا حد بسیار زیادی کلیشهای و تکراری هستند که حتی حوصله شنیدن و دیدنشان را هم نخواهید داشت. اما بخش اصلی روایت داستانی بازی به شکل بریفینگهایی است که مشهورترینشان را پیشتر و در مجموعه کال آف دیوتی دیده بودیم. بدین ترتیب قبل از انجام هر ماموریت داستان آن و دلایل کارهایی که باید انجام دهید نمایان خواهد شد اما حتی مقایسه نحوه روایت، میزان تسلط و عمق داستان بین این دو عنوان موضوعی خنده دار به نظر میرسد. از طرفی شاید این موضوع به این دلیل نباشد که روایت داستانی و عمق داستان بازی SGW Contracts حالتی ضعیف دارد، بلکه استانداردی که کال آف دیوتی در این زمینه دارد بسیار بالاتر از حد متوسط است و انتظارات را بالا برده تا در مجموع نتوانیم به واسطه این بریفینگها خود را درگیر داستان بازی کنیم.
با این که روایت داستانی SGW Contracts را میتوان با ارفاق در حدی متوسط دانست اما شخصیت پردازی کاراکترهای محدود، آنتاگونیست(ها) از جمله عواملی هستند که به عمق داستان و جذابیت آن ضربه میزنند و به عبارتی دیگر تا پایان بازی و جز در مواردی انگشت شمار دلایل انجام ماموریتها و کشتن افراد مختلف در ذهن بازیکنان مجهول خواهد ماند.
قدم بعدی در بازی ماموریتهایی هستند که از هر نظر شباهت عجیبی به سری هیتمن و از آن بیشتر به سری اسنایپر الیت دارد. الهام گرفتن از بازیهای دیگر از جمله مواردی بوده که نظرات ضد و نقیضی را به همراه داشته اما در مورد این بازی چیزی بیش از الهام گیری صورت گرفته است به طوری که بازیکنان هنگام ورود به هریک از ماموریتها دقیقاً همانند بازی Sniper Elite چند Objective و چند چالش متفاوت را در یک سندباکس نسبتاً بزرگ دارد و باید با آزادی عملی که دارد و به انتخاب به سراغ هرکدام از آنها بروند. هر چند محتوای ماموریتها غالباً به کشتن افرادی خاص و یا جمع کردن مدارک خلاصه میشوند اما به هر حال اگر بخواهیم مورد فوق را فاکتور بگیریم شاید بتوان این آزادی عمل و وجود چالشهای مختلف را به فال نیک گرفت و گفت که به ارزش تکرار دوباره مراحل کمک میکنند.
بخش بعدی که بازیکنان در طول انجام مراحل مدام با آنها روبرو میشوند و صد البته برایشان هم آزار دهنده خواهد بود هوش مصنوعی بسیار ضعیف دشمنان است. در واقع هوش مصنوعی دشمنان Contracts گهگاه از حالت ضعیف به حالتی خنده دار و مسخره تبدیل میشود و کافیست چند دقیقهای به حرکات آنها در حالت عادی یا حالت آماده باش دقت کنیم تا بتوان به ضعف آنها پی برد. شیوه سنگرگیری آنها، قدرت بینایی عجیب و غریبشان که بعضی وقتها از فواصل دور و زمانی که کاراکتر بازی بین بوتهها مخفی شده را تشخیص میدهند، بیتفاوت بودن برخی از دشمنان در حالی که در فاصله یک متری خود یک جسد میبینند یا صدای آژیر درآمده است همه از مواردی هستند که در تمامی درجههای سختی بازی به صورت یکسان مشاهده میشود و به تجربه بازی لطمه میزند.
در مجموع تمامی موارد بالا باعث میشوند که بسیاری از بازیکنان به جای سرک کشیدن در گوشه گوشه مپ بازی و Takedown کردن دشمنان ترجیح دهند تا از فواصلی دور به حذف کردن دشمنان خود بپردازند. برخلاف اغلب بخشهای مذکور اما این بخش از گیمپلی یعنی تک تیراندازی از فواصلی دور بخش لذت بخشی از گیمپلی را تشکیل میدهد، جایی که علاوه بر در نظر گرفتن فاصله اهداف خود باید میزان باد و تاثیر آن بر گلولهها را درنظر بگیرید تا بتوانید یک شلیک خوب داشته باشید و از Killcam آن لذت ببرید. هرچند مواردی مخصوصاً در نسخه کنسولی این بازی وجود دارند که میتوانند به تجربه این بخش هم لطمه وارد کنند.
از نظر شخصیسازی اسلحهها وجود چندین اسلحه متفاوت، اسکینها و تجهیزاتی که میتوان روی آنها نصب کرد تا حدودی این بخش را جذاب میکند و بازیکنان ترغیب خواهند شد تا برای بدست آوردن پول رایج بازی و دستیابی به موارد بالا به سراغ چالشها بروند. اما بخش مهارت و ارتقاء آن تماماً به دو زیر مجموعه تگ کردن دشمنان و پرت کردن حواس دشمنان خلاصه میشود که در مجموع انگیزه و هدف خاصی به بازیکنان نمیدهد.
اما گرافیک بازی را شاید بتوان ضعیف ترین بخش آن نامید. جایی که چه از نظر فنی و تا حدودی از نظر بصری با عنوانی پر از ایراد روبرو هستیم. مخصوصاً اجرای بازی روی نسخه کنسولی آن افت فریمهای شدیدی را در پی دارد که برای یک بازی با چنین محتوا که دقت و تمرکز در آن بسیار مهم است اصلاً نقطه ضعفی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد. به علاوه بافتهای بازی از کیفیت پایینی برخوردار هستند و با باگهای موجود در بازی حالتی رقابتی دارند. در مجموع اگر اندک بخشهای جذاب بصری بازی را فاکتور بگیریم باقی مانده موارد در بخش گرافیک پر از ایراد خواهد بود که شاید در آینده توسط آپدیتهایی از آنها کاسته شود.
موسیقیهای بازی تا حدود بسیار زیادی رابطه عکس با بخش گرافیکی آن دارد و هرکدام از موسیقیهایی که برای این بازی درنظر گرفته شده جذابیت خاصی به بازی میدهد و به خوبی با فضای بازی همگام خواهد شد و حداقل میتوان از این بخش لذت برد.
در مجموع Sniper Ghost Warrior Contracts یک بازی در سطح متوسط است که مخصوصاً برای تجربه نسخهی کنسولی آن تا ارائه آپدیتهای اساسی باید صبر نمود.
(نقد این بازی توسط نسخه ارسالی سازندگان و بر روی دو پلتفرم ویندوز و پلیاستیشن4 صورت گرفته است)
دیدگاهها