بالاخره با فرارسیدن تاریخ دهم نوامبر سال 2017 میلادی، انتظارات برای عاشقان مجموعه Need for Speed به پایان رسید و کمپانی EA نسخه جدید این بازی به نام Payback را عرضه نمود. اما یدک کشیدن نامی بزرگ دلیل بر موفقیت این مجموعه در ساخت بازی‌های جدید نخواهد بود و در ادامه شاهد خواهیم بود که چگونه Payback تمامی خاطرات خوبمان از جنون سرعت را خراب می‌کند. با بررسی بازی Need for Speed: Payback با عصر ارتباط همراه باشید.

جنون سرعت و جلب رضایت طرفداران

امروزه کمتر کسی پیدا می‌شود که وقتی نام سری بازی Need for Speed را می‌شنود، خاطراتی را در ذهن خود مرور نکند. اکنون بیش از دو دهه از تولد این مجموعه پرطرفدار می‌گذرد و در این سال‌ها شاهد عرضه عناوین متعددی برای این مجموعه پرطرفدار بوده‌ایم. با اینکه قسمت‌های زیادی از این مجموعه طرفداران خاص خود را دارد، اما به جرات می‌توان ادعا کرد که Need for Speed پس از عرضه نسخه‌هایی نظیر Underground، Most Wanted و Carbon بال و پر گرفت و تمامی قله‌های موفقیت یک بازی ریسینگ را درنوردید.

بدین ترتیب مجموعه Need for Speed به یکی از بهترین‌های این سبک تبدیل شد و پس از انتشار هر نسخه‌ی جدید برای مجموعه خود، انتظارات طرفداران خود را بیشتر و بیشتر می‌دید.

شرکت EA و Ghost Games، ناشر و توسعه دهنده‌ای که چندین سال است در مجموعه Need for Speed با یکدیگر همکاری می‌کنند، خبر ارائه نسخه جدید این مجموعه را در اواخر سال 2017 میلادی منتشر کردند. پس از انتشار خبر فوق، طرفداران و منتقدان این مجموعه امیدوار شدند که عنوان Payback که دومین نسخه از Need for Speed برای کنسول‌های نسل هشتم به حساب می‌آید، بتواند خاطرات بد عنوان Need for Speed 2015 را به دست فراموشی بسپارد.

Payback، ناامید کننده!

هنگامی که عنوان Need for Speed 2015 عرضه شد، بسیاری از مخاطبان این بازی اعتقاد داشتند که این نسخه بدترین نسخه عرضه شده برای این مجموعه پرطرفدار بوده است. اما پس از تجربه‌ی Payback به خوبی می‌توان درک کرد که جدیدترین ساخته استودیو Ghost Game بدترین بازی مسابقه‌ای است که در این چند سال اخیر عرضه شده است!

داستان بازی

در هنگام شروع بازی و در ابتدای بخش داستانی، همانند بازی Forza Horizon 3 شاهد میان‌پرده سینمایی خواهیم بود که در آن سه شخصیت مهم بازی با نام‌های مک، جسی و تایلر حضور دارند. تایلر شخصیتی است که قصد دارد تا از لینا ناوارو و سازمان The House به خاطر پشت کردن به گروه و جاه‌طلبی‌های خود انتقام بگیرد. این سازمان در شهری به نام Fortune Valley قرار گرفته است که تمامی لیگ‌های اتومبیل‌رانی خیابانی و حتی پلیس‌ها را به عنوان یک کارتل خطرناک تحت تسلط دارد.

داستان بازی در مجموع در پنج چپتر مختلف جریان دارد و تنها نکته مثبت آن را می‌توان در تعامل خوب شخصیت‌های بازی با سیستم مسابقات و به عبارت دیگر ارتباط خوب بخش داستانی بازی با گیم‌پلی خلاصه کرد. سایر بخش‌های مربوط به قسمت داستانی بازی به طرز عجیبی بازیکن را ناامید خواهد کرد.

شخصیت پردازی، شلوغ و پوچ!

شاید پس از گذشت بیش از یک‌ دهه از عرضه‌ی عناوینی نظیر Most Wanted و حتی Carbon، کمتر کسی باشد که ضمن تجربه‌ی آن‌ها توانسته باشد تا شخصیت‌های محبوب و داستان بی‌نظیر آن‌ها را فراموش کرده باشد. بخش داستانی‌ Payback علاوه بر جذاب نبودن‌اش، بیش از اندازه شلوغ بوده و در آن شاهد حضور شخصیت‌های بسیار زیادی خواهیم بود. این امر به این دلیل شکل گرفته که سیستم بازی همانند نسخه Most Wanted، تایلر و دوستان‌اش را با لیگ‌های خیابانی اتومبیل‌ رانی روبرو می‌کند تا پس از انجام یک سری مسابقات کوئست‌ به مسابقه نهایی و جدال با رهبران گروه‌ها برسند. به احتمال زیاد سازندگان بازی قصد ارائه تجربه‌ای نظیر Most Wanted را داشتند اما به هیچ وجه پرداخت‌هایی که برای شخصیت‌های Payback صورت می‌گیرد قابل مقایسه با Most Wanted نیست و حتی برای شخصیت‌های اصلی داستان نیز پرداخت درست و خوبی درنظر گرفته نشده است.

مسابقات و لیگ‌ها

در سیستم گیم‌پلی بازی هرکدام از سه شخصیت ابتدایی مسئول انجام مسابقات مختص خود هستند. برای مثال مک به انجام مسابقات دریفت و آفرود می‌پردازد، جسی متخصص گریز از دست پلیس‌ها است و در نهایت تایلر مسابقاتی نظیر Drag و Race را انجام خواهد داد. بدین ترتیب بازیکن در بازی باید سه اتومبیل متفاوت و سه شخصیت متفاوت را رهبری کند که هر کدام در لیگ مربوط به خود فعالیت دارند.

بازیکنان با حضور در هریک از لیگ‌های اتومبیل رانی و انجام مسابقات، به پول و XP رایج بازی دست پیدا خواهند کرد که از آن‌ها می‌توانند جهت لول‌آپ شدن استفاده کنند. به علاوه بازیکن پس از پیروز شدن در مسابقات کارت‌های مخصوصی به عنوان جایزه را دریافت می‌کند که در زمینه ارتقا  اتومبیل‌ها قابل استفاده هستند.

گیم‌پلی‌ای مایوس کننده!

بازی Payback شاید از نظر سبک انجام مسابقات و ظاهر تقریباً شبیه به نسخه‌های پیشین این مجموعه باشد، اما سازندگان برای این قسمت دست به انتخاب‌هایی کاملاً اشتباه و مایوس کننده برده‌اند که به کلی لذت و هیجان انجام مسابقات را با خاک یکسان می‌کنند.

شاید اولین ضعف بازی که در این قسمت کاملاً مشهود است، مربوط به تعداد کم خودروها باشد. علیرغم اینکه طراحی اتومبیل‌ها از نظر ظاهری قابل قبول بوده و برای آن‌ها کلاس‌های مختلفی درنظر گرفته شده است، از نظر تعداد مایوس کننده خواهند بود.

ضعف ناامید کننده دیگر در این قسمت را میتوان شیوه تعقیب و گریز از دست پلیس‌ها نامید. سیستم بازی برای این قسمت به‌گونه‌ای طراحی شده است که پس از منحرف کردن خودروهای پلیس از حالت تعقیب و در هنگام آسیب دیدنشان، دوربین بازی به صورت ویدئویی آهسته آن صحنه را نشان خواهد داد و در این هنگام بازیکن به کلی کنترل خودروی خود را از دست می‌دهد. حال تصور کنید که این امر چندین و چند مرتبه و در میان سرعت و هیجان مسابقات رخ دهد.

اما عجیب‌ترین نکته‌ای که در این قسمت وجود دارد را می‌توان حالت عجیب پنچر شدن در حین تعقیب و گریز نامید. پس از رسیدن به اواسط بازی پلیس‌ها برای پنچر کردن اتومبیل بازیکن از موانعی خاص استفاده می‌کنند که در نسخه‌های پیشین این بازی نیز شاهد آن بوده‌ایم. اما در نسخه‌های پیشین پس از عبور از روی این موانع، خودروها تا رسیدن به مقصدی خاص و یا اصطلاحاً Repair پنچر می‌ماندند. اما در کمال تعجب در Payback زمانی که بازیکن روی این موانع می‌رود، فقط برای چند ثانیه لاستیک‌های خودروی خود را پنچر میبیند و پس از آن لاستیک‌ها به حال سالم درخواهند آمد.

سیستم ارتقاء خودروها

بدون شک عذاب آور ترین بخش بازی مربوط به همین بخش یعنی سیستم ارتقاء خودروها میشود اما این بدین معنا نیست که از نظر ارتقا ظاهری و موتوری خودروها با مشکل مواجه خواهیم بود. با توجه به این موضوع که بازیکن در بازی باید به ارتقا سه خودرو بپردازد و با درنظر گرفتن 70 مرحله بازی، به هیچ وجه نمی‌توان بدون دردسر و انجام ندادن مسابقات تکراری و خسته کننده پول مورد نیاز برای ارتقاء خودروها را جمع‌آوری کرد.

به طور کلی پول رایج بازی تنها از طریق پرداخت‌های درون برنامه‌ای و یا انجام مراحل و چالش‌های بازی تامین می‌شود و باتوجه به عدم وجود مراحل فرعی در بازی، بازیکن برای ارتقاء خودروها و جمع‌آوری پول رایج مجبور است تا پنج چپتر و 70 مرحله‌ی بازی را مدام تکرار کند. بدین ترتیب پس از مدت زمانی کوتاه بازیکن به کلی روند داستانی بازی را فراموش کرده و انجام مسابقات تکراری برای کسب پول، لذت بازی را به‌کلی از بین می‌برد.

بخش آنلاین بازی

پیش از صحبت در مورد بخش چندنفره Payback، باید این نکته درنظر گرفته شود که این بخش به‌طور کلی تحت تاثیر پرداخت‌های درون برنامه‌ای بازی و نبود سیستم MatchMaking مناسب خواهد بود. به دلیل اینکه بخش چندنفره بازی برای سطح خودروها هیچ محدودیتی قائل نمی‌شود، تنها کسانی می‌توانند در این بخش به انجام مسابقات عادلانه بپردازند که بازی را تمام کرده باشند. در غیر این صورت کسانی که با خودروهای سطح متوسط و یا ضعیف به این بخش وارد شوند، باید به انجام مسابقات با خودروهای قوی بپردازند که طبیعتاً شانسی برای پیروزی نخواهند داشت.

گرافیک و صداگذاری

متاسفانه گرافیک بازی و بخصوص بخش فنی آن در Payback، همانند دیگر بخش‌های آن حرفی برای گفتن ندارند. در Payback شاهد باگ‌های متنوعی هستیم که به تجربه‌ی بازی آسیب می‌زنند. بافت‌های محیط بازی و سرعت بارگذاری آن‌ها اولین نقطه ضعف گرافیکی هستند که در بازی به وضوح دیده خواهند شد. این طراحی‌ها به هیچ وجه از جزئیات خوبی برخوردار نیستند و گهگاه به دلیل بارگذاری دیر هنگام بافت‌های بازی شاهد برخورد با اتومبیل‌های دیگر و یا حتی غیب‌ شدن‌شان خواهیم بود.

با اینکه نورپردازی‌ها در بازی بسیار خوب هستند اما چرخش سیستم روز و شب بازی به هیچ وجه قابل قبول نیست، زیرا که در بسیاری از موارد مجبور به مسابقه در روز هستید. سیستم آب‌وهوای پویا سیستمی است که امروزه در بسیاری از بازی‌های جهان آزاد قرار می‌گیرد، اما متاسفانه در Payback شاهد چنین سیستمی نخواهیم بود.

موسیقی‌های بازی از جمله بخش‌هایی است که نمی‌توان به آن‌ها انتقاد وارد کرد. این موسیقی‌ها از جذابیت بسیار بالایی برخوردار هستند و حداقل از این حیث Need for Speed: Payback در حد Most Wanted عمل کرده باشد.

جمع‌بندی

در مجموع تنها نکته مشخص در مورد Payback این است که با بدترین قسمت از مجموعه Need for Speed روبرو هستیم. استودیو گوست گیمز و کمپانی Electronic Arts، با طراحی و عرضه‌ی این بازی به روند نابودی این مجموعه در چند سال اخیر سرعت بخشیدند و تمامی طرفداران خود را ناامید کردند.