عصر ارتباط – بنا به تعریف اگر تصاویر لحظه‌ای و اتفاقی برآمده از تداخل نویز و سیگنال ماهواره در گیرنده‌های رادیوتلویزیونی را «دیجی‌رافیتی»(DigiRaffiti) بنامیم، می‌توانیم تفاوت‌های “گرافیتی” و “دیجی‌رافیتی” را در موارد و نکات زیر بازشناسیم:
– گرافیتی، تصویر یا نوشته‌ای ثابت روی دیوار یا روی بدنه قطار و اتوبوس است ولی «دیجی‌رافیتی»، شکلی است لحظه‌ای، کاملا پویا، اتفاقی و در حال دگرگونی مدام، قابل رؤیت روی نمایشگر گیرنده‌های تلویزیونی متصل به تجهیزات ماهواره‌ای؛
– گرافیتی را معمولا شهروندی گمنام خلق و نقاشی می‌کند، «دیجی‌رافیتی» را فیزیک امواج، علم مدارات الکترونیکی و فناوری‌های اطلاعات و ارتباطاتِ مورد سوء‌استفاده قرار گرفته توسط نهادهای گمنام حکومتی و سازمان‌های فراپخش دولتی و غیردولتی برنامه‌های ماهواره‌ای به وجود می‌آورد؛
– اولی، تا مدتی نسبتا مدید ماندگار و قابل رؤیت در معابر و خیابان‌هاست، ولی دومی پدیده‌ای لحظه‌ای است که تنها به کمک نگاه زیبایی‌شناختیِ غیرمعمول به پارازیت، قابل شناسایی است و به یاری دوربین گوشی همراه (یا هر دوربین عکس‌برداری دیگری) توسط «شخص نگران»، ضبط و ماندگار می‌شود؛ شخصی که نگران و در عین حال، طنزپردازِ حال و آینده اطلاع‌رسانی است؛
– اولی، محصول تفکری خاص از جنس افشاگری یا تبلیغ هنرمندانه است و دومی، محصول ترکیب ترسِ معاندانِ حق دسترسی آزاد مردم به منابع متنوع با قانون کور فیزیک امواج است؛
– اولی پرده‌ها را می‌دَرَد و پنجره‌هایی را می‌گشاید و دومی برعکس، مصداق the veil of ignorance(حجاب جهل) است، اگرچه در کسوت هنر دیجیتالی (Digital Art) به نوبه خود، افشاگر است.
*پارازیت، «کرونا»ی مخربِ کارکرد گیرنده‌های ماهواره‌ای و سلامت مردم
پارازیت، «کووید-25» تجهیزات ماهواره‌ای و مردم است! زيرا 25 سال است که مجریان قانون می‌کوشند علیه ناقضان «قانون ممنوعیت به کارگیری تجهیزات دریافت ماهواره (مصوب 23/11/1373)» با استناد به متنی که ظاهری قانونی و ایرادات حقوقی فراوان دارد و مدت‌هاست که دیگر عملا بی‌اعتبار شده است، وارد عمل شوند و چون در عمل به نتیجه مطلوب نرسیده‌اند، و احساس کرده‌اند که به نتیجه مطلوب نمی‌رسند و نخواهند رسید، همواره خواسته‌اند با پارازیت‌اندازی ناهوشمندانه، گیرنده‌های ماهواره‌ای را غیرقابل استفاده کنند، اما در عمل هم ناقضان قانون، و هم بی‌گناهان، یعنی همگان را گاه و بی‌گاه در معرض امواج شدید پارازیت قرار داده‌اند و قرار می‌دهند.
این کوشش، اقدامی نابخردانه و نابرابر است؛ -«نابرابر» به دلیل قدرت محدود قوای انتظامی و نیروهای مقاومت بسیج در مقابله علیه میلیون‌ها خانوار استفاده‌کننده از تجهیزات دریافت سیگنال کانال‌های ماهواره‌ای! و اقدامی نابخردانه، زیرا از هر منظری که بنگریم به نتیجه‌ای منفی می‌رسیم:
– از منظر کاربرانِ «تجهیزات ممنوعه»! آنها (حتی در مجتمع‌های مسکونی کارکنان قوه قضايیه) از پنهان‌کاری دست شسته و آنتن‌های بشقابی را از سطح پشت‌بام‌ها برداشته و علنا روی نمای ساختمان‌های‌شان نصب می‌کنند. نافرمانی و قانون‌شکنی علنی، از این گسترده‌تر و عریان‌تر، سراغ دارید؟
– از منظر رسانه ملی؛ به دلیل توزیع گسترده این «تجهیزات ممنوعه» در سراسر کشور و ناتوانی سازمان صداوسیما در پوشش سراسری ده‌ها شبکه رادیوتلویزیونی انحصاری این سازمان از طریق توزیع آنتن‌های دیجیتالی زمینی (terrestrial digital TV antenna) در جای‌جای سرزمین کوهستانی ایران، مدیران فنی سازمان مذکور ترجیح داده‌اند به‌جای توسعه سریع آنتن‌های دیجیتالی زمینی، اغلب کانال‌های رادیوتلویزیونی را با استفاده از ترانسپوندر ماهواره «بَدر» وابسته به شرکت خارجی «عرب‌سَت»، پخش سراسری (و جهانی) کنند، در حالی که بودجه اجاره آن ترانسپوندر را مردم می‌پردازند و «قانون»، به‌کارگیری تجهیزات دریافت ماهواره‌ای را برای عموم شهروندان داخل کشور منع کرده و این به اصطلاح «قانون» همچنان به قوت خود باقی است! آیا تناقض و پارادوکسی به این درجه از اُفت عقلانیت سراغ دارید؟
– از منظر مجلس شورای اسلامی؛ حداقل طی پنج دوره قانون‌گذاری اخیر، نمایندگان بسیاری به خلأ قانونی پارازیت‌اندازی اشاره کرده‌اند، ( نگاه کنید به: rc.majlis.ir/fa/news/show/907965)) ولی کاری برای ارايه طرح قانونی پارازیت‌اندازی نکرده‌اند بلکه برعکس، پذیرفته‌اند که «استمرار ارسال پارازیت‌ها مسوولیت‌آور نیست»!! (نگاه کنید به: rc.majlis.ir/fa/news/show/898103)؛ آیا طنزی به این تلخی در گفته مجلسیان سراغ دارید؟
– از منظر مجریان قانون؛ ناکارآمدی وزارت کشور برای اجرای قانون مذکور، روشن‌تر و نمایان‌تر از آفتاب تابان است؛
– از منظر بازار سیاه؛ قاچاق واردات تجهیزات ماهواره، تجارتی جاافتاده و رو به رشد است؛
– از منظر بخش خصوصی فراهم‌آور خدمات مربوط؛ کسب و کار نصابان آنتن، تنظیم‌کنندگان کانال‌های گیرنده ماهواره‌ای و کار و بار تعمیرکاران گیرنده‌ها، «سکه»و رو به رونق است، در حالی که به دلیل زیر پا گذاشتن قانون ماهواره، نه سازمان و صنفی دارند و نه حق و حقوقی مشروع؛
– از منظر نظام پزشکی کشور؛ وجود امواج پارازیت، برای «طبیبان نامحرم»، فرصت است برای تشخیص سرسری علت بسیاری از اختلالات ژنتیکی/کروموزومی و عصبی و برای توجیه ساده چرایی و چگونگی شماری از بیماری‌های رایج (نگاه کنید به: rc.majlis.ir/fa/news/show/827346)
– از منظر کارشناسان هواشناسی؛ به قول رييس سازمان هواشناسي كشور، «يك سوم تصاوير هواشناسي شهر تهران به علت امواج پارازيت نامفهوم است» (رجوع شود به irna.ir کد خبر 81336195). داوری کارشناسان هواشناسی برای عدم پیش‌بینی درست رخداد تندبادها و طوفان‌ها به دلیل تداخل «نویز الکترومغناطیسی» (یا همان پارازیت) در تصاویر تولید شده توسط رادارهای سازمان هواشناسی کشور، توجیهی از پیش آماده است (نگاه کنید به:rc.majlis.ir/fa/news/show/896331)، این در حالی است که تندبادهای پیش‌بینی نشده، منجر به غافلگیر شدن مردم و کشته شدن بعضی از شهروندان شده است؛
– از منظر قربانیان پارازیت؛ آستانه تحریک‌پذیری مردم برای تظاهرات خیابانی در مقابل استانداری‌ها پايین آمده است؛ آن هم به دلیل باور به بیماری‌زا بودن پارازیت و تاثیر عملی و واقعی آن: تشویش بیماری زا (آخرین باری که چنین تظاهراتی، رسانه‌ای شد و حتی شکایتی نیز در این خصوص مطرح و توسط قوه قضائیه پیگیری شد 20 دی ماه 1395، در شیراز بود) (نگاه کنید به صفحه مربوط در نشانی isna.ir، کد خبر 95102012842)
– از منظر اپراتورهای همراه و مشترکان آنها؛ تعمیم نادرست پارازیت‌هراسی به «بی.تی.اِس‌هراسی» یعنی به ترس و اضطراب بیمارگونه از هر دکل و آنتن تلفن همراه تبدیل شده است. «بی.تی.اِس‌هراسی» در برخی از موارد به طرح شکایت از سوی مردم منجر و به برچیده شدن سایت شرکت‌های ارتباطات سیار و عدم برقراری ارتباط همراه در حوالی دکل و آنتن برچیده شده، منتهی شده است. این در حالی است که «بی.تی.اِس‌هراسی» هم به اپراتورهای تلفن همراه خسارت وارد کرده و هم آزادی عمل کاربران را مورد تحدید قرار داده است. (ماده نوزدهم Universal Declaration on Human Rights آزادی دسترسی به مخابرات، جست‌وجوی منابع و دریافت اطلاعات و افکار از هر نوع را جزو حقوق مردم می‌داند).
خلاصه اینکه:
یک ربع قرن است که با چالش پارازیت رو در رو هستیم:
– نه دولت و نه نمایندگان مردم می‌توانند پارازیت را ممنوع، موقوف یا قانونی کنند.
– و نه هیچ کس دیگر؛ تشویش اذهان عمومی در این خصوص پایانی ندارد!
– مسوولان نه می‌دانند شدت امواج پارازیتی چقدر است و نه برای ردگیری و مکان‌یابی منشا و منبع تشعشع پارازیت اقدامی مناسب می‌کنند،
– نه گزارشی از توفیقات و دستاوردهای صنعت بومی پخش پارازیت در دست است که نهاد متولی به آن ببالد و افتخار کند،
– و نه کسی از نتیجه و تقدیر گزارشی که واعظی (وزیر پیشین فاوا) تهیه کرده بود خبر دارد! گزارشی که واعظی در خصوص مخاطرات پارازیت تهیه کرده و به ريیس دولت داده و او هم آن را به نهاد ریاست‌جمهوری تقدیم کرده بود،
– از میزان عبرت گرفتن «متشعشعین» اما باخبریم! دریغا که کاربران تجهیزات ممنوعه روز به روز در حال افزایش است؛
– وضعیتی ناخوشایند که ناکارآمدی عمومی را تداعی و القا می‌کند.
این‌ها همه از کرامات پارازیت است!
*هنر پارازیت
عیب‌هایش جمله بگفتی، هنرش نیز بگو! پارازیت که این همه عیب دارد، از منظر هنری مزیتی پوشیده و مخفی نیز دارد! من نام این مزیت هنری پارازیت را که در اثر تداخل فرکانس‌های نویزی پارازیت در سیگنال ماهواره‌ای در تصاویر گیرنده های خانگی به وجود می‌آید، «دیجی‌رافیتی» گذاشته ام. مدتی است که مشغول تصویربرداری از این پدیده هستم و تنها پنج نمونه از «دیجی‌رافیتی» را در زیر ضمیمه، معرفی و تقدیم خوانندگان این یادداشت می‌کنم.
