عصر ارتباط –
غذای دیجیتال: ورود فناوری لیزر و چاپ سه بعدی به پخت وپز
آسیه فروردین- به همین دلیل است فشار برای توسعه بیشتر این فناوری به اوج خود رسیده است. با تمام دردسرهای روز و استرسهای کاری، برخی از کارهای خانه نیاز به کمک دارند. به نظر میرسد با ظهور ماشین‌ها و ربات‌های خودکار، حلقه گمشده این ماجرا پیدا شده باشد! تصور کنید شما یک سرآشپز روباتیک دارید که آماده است تا آنچه را می‌خواهید، فقط با فشار دادن دکمه بپزد.
در مطالعه جدیدی که توسط npj Science of Food منتشر شده، مهندسان کلمبیا تصمیم گرفتهاند با اختراع لیزرهای روباتیک از طریق کنترل نرمافزار که غذا را با دقت بینظیر طبخ میکنند، کار را آسانتر کنند. آنها یک روش کاملاً جدید و سفارشی برای طبخ یک غذای خوشمزه ایجاد میکنند.
مهندسان پیشنویس استفاده از لیزر را برای پختوپز و فناوری چاپ سهبعدی برای مونتاژ غذاها تهیه کردهاند. تحت نظارت «هاد لیپسون»، پروفسور حوزه مکانیک و تیم «غذای دیجیتالِ» وی در آزمایشگاه ماشین‌های خلاق، این تیم در زمان‌های اخیر بر ساخت یک آشپز شخصی دیجیتالی کاملا مستقل، متمرکز شده است. این گروه از 2017 مشغول توسعه غذاهای پرینت سهبعدی بوده است و از آن زمان تاکنون، چاپ مواد غذایی به چاپهای چندعنصری تبدیل شده است، در حالی که این موضوع، توسط محققان و چند شرکت تجاری موردبررسی قرار میگیرد.
جاناتان بلوتینگر، دکترای آزمایشگاه لیپسون که این پروژه را رهبری می‌کرد، گفت: «ما متذکر شدیم در حالی که چاپگرها می‌توانند مواد را با دقت میلی‌متری تولید کنند، هیچ روش گرمایشی با این درجه وضوح، وجود ندارد. آشپزی برای تغذیه، طعم و بافت در بسیاری از غذاها ضروری است و ما نمی‌دانیم آیا می‌توانیم روشی با لیزر برای کنترل دقیق این ویژگی‌ها ایجاد کنیم یا خیر؟» آنها روش های مختلف پختوپز را بررسی کردند. برای این منظور، نور آبی (445 نانومتر) و نور مادون قرمز (980 نانومتر و 10.6 میکرومتر) را در معرض مرغها قرار دادند و از آنها به عنوان یک سیستم غذایی الگو استفاده کردند. نمونه‌های مرغ (3 میلی‌متر ضخامت در حدود 1 در 2 اینچ) چاپ شد.
به عنوان یک نمونه آزمایش، تیم طیف وسیعی از پارامترها از جمله عمق پخت، توسعه رنگ، حفظ رطوبت، و تفاوت طعم بین گوشت پختهشده با لیزر و پختهشده از طریق اجاق را ارزیابی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد گوشت پختهشده با لیزر، 50 درصد کمتر چروک میشود، رطوبت دو برابری را حفظ میکند و طعم مشابهی با گوشت پختهشده معمولی دارد. در این زمینه، بلوتینگر گفت: «در واقع، دو آزمایش‌کننده نابینای ما، گوشت پختهشده با لیزر را به نمونه‌های معمولی پختهشده ترجیح می‌دهند. این امر، نویدبخش رشد این فناوری است.»
لیپسون و بلوتینگر، هر دو، هیجان خود را نسبت به چشم‌انداز این فناوری جدید که دارای قطعات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، با تکنولوژی نسبتاً محدود است، نشان می‌دهند. آنها به طور مشترک معتقدند هنوز یک اکوسیستم پایدار برای پشتیبانی از این فناوری در دسترس نیست. لیپسون خاطرنشان کرد «چیزی که ما هنوز نداریم، همان چیزی است که به آن «Food CAD» می‌گوییم؛ نوعی فتوشاپ غذا! ما به یک نرمافزار سطح بالا نیاز داریم تا افرادی که برنامهنویس یا توسعهدهنده نرمافزار نیستند، قادر باشند غذاهایی را که تمایل دارند، طراحی کنند. همچنین ما به مکانی نیاز داریم که مردم بتوانند دستورالعملهای دیجیتالی را به اشتراک بگذارند، همانطور که موسیقی را به اشتراک میگذاریم. با این حال، بلوتینگر می‌گوید: «غذا چیزی است که همه ما روزانه با آن ارتباط برقرار کرده و آن را شخصی‌سازی می‌کنیم. پس طبیعی به نظر میرسد که نرم‌افزاری را در آشپزی خود وارد کرده تا ایجاد غذا را سفارشی‌تر کنیم.»
