افسران ارشد سایبری، اطلاعات و سیگنال ارتش ایالات متحده، اخیرا در قالب یک نشست تخصصی، به یک سناتور آمریکایی، مشاور ارشد سایبری غیرنظامی ارتش و یکی از مدیران شرکت سایبری پیوستند تا درباره مزیت اطلاعاتی و آینده سایبری ارتش گفت‌وگو کنند.
به گزارش عصر ارتباط این بحث، بخشی از پنل نشست سالانه انجمن ارتش ایالات متحده (AUSA)در واشنگتن دی‌سی بود. این موضوع، توسط ژنرال (بازنشسته) دنیس ویا، افسر سیگنال ارتش مدیریت شد. پرسش مهم پنل تخصصی این بود که امروز چه تهدیدهایی وجود دارد و در آینده، چه مواردی باعث تکامل قابلیت‌های تاکتیکی، عملیاتی و استراتژیک در بعد اطلاعاتی می‌‌شود؟
سپهبد لورا پاتر، معاون رییس ستاد ارتش G-2، گفت که تیم‌های اطلاعاتی ارتش بر قابلیت‌های سایبری در طیف گسترده‌ای از تهدیدات از طرف چین، روسیه، کره‌شمالی و ایران تمرکز کرده‌اند.
به گفته وی، اگر سؤال ژنرال ویا درباره تهدید را بزرگنمایی کنیم، وقتی نوبت به چالش اصلی می‌رسد، می‌دانیم چینی‌ها سیاست، استراتژی و دکترین دارند. آنها دلارهای زیادی در حوزه علم و فناوری سرمایه‌گذاری کرده‌اند و از طریق سه استراتژی جنگی، توانایی رقابت با ما را در طیف کاملی، عملا به‌کار گرفته‌اند.
این موارد از تهدیدات سایبری بسیار پیشرفته که می‌توانند بر سیستم‌های تسلیحاتی ما تاثیر بگذارند تا حملاتی که می‌توانند زیرساخت‌های حیاتی ما را در معرض خطر قرار دهند، شامل می‌شوند. تهدید زیرساخت‌های حیاتی در زمان بحران، وحشت ایجاد می‌کند.
پاتر معتقد است زمانی که مجبوریم قدرت را به خارج از ایالات متحده ببریم، زیرساخت‌های حیاتی می‌تواند در معرض خطر قرار گیرد. همچنین پخش اطلاعات ساختگی و کذب، یک استراتژی جهانی است.
در این میان، هک و فعالیت‌های مجرمانه، وابسته به دولت و تحت حمایت دولتی هستند. آنها علیه کشورها در سراسر منطقه عملیاتی فرماندهی اقیانوس هند و آرام عمل می‌کنند.
سپهبد ماریا بارت، فرمانده سایبری ارتش ایالات متحده نیز در این پنل تخصصی گفت که او بیش از همه، نگران سرعت دشمنان آمریکا در بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های سایبری است.
به گفته وی، چیزی که واقعا شگفت‌انگیز بوده، این است که این موضوع را برای چندین سال مشاهده کرده است.
در حال حاضر، یعنی از زمانی که یک محقق، موضوعی را کشف می‌کند تا زمانی که مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد، سرعت استفاده مطرح است.
بارت می‌گوید: ما قبلا به این موضوع اهمیت می‌دادیم که چه کسی، از چیزی بهره‌برداری می‌کند. برخی از این بازیگران، به طور ضعیف، به دولت- ملت‌ها وابسته هستند و برخی از آنها جنایتکارند. مرز مشخصی وجود ندارد اما اثرات، یکسان است. بنابراین برای برقراری ارتباط با بقیه فرماندهان ارتش، واقعا باید به این موضوع توجه کنیم. ما می‌توانیم از منابع اطلاعاتی سنتی برای انجام این کار استفاده کنیم اما اطلاعات زیادی در حوزه عمومی وجود دارد که مشاهده دقیق‌تر را امکان‌پذیر می‌سازد.
تونی اسکات، مدیر اجرایی Intrusion Inc. گفت: نگرانی اصلی او، برقراری ارتباط با مقامات دولتی درباره آنچه شرکت‌های آمریکایی قرار است در مورد حملات سایبری از سوی دولت‌های خارجی بپذیرند، است.
به گفته اسکات، در حال حاضر، یکی از چالش‌های بزرگ، تلاش برای درک نحوه کار با دولت ایالات متحده، از دیدگاه شرکتی است. اینکه اقدام جنگی چیست؟ و چه دخالت‌هایی را باید تحمل و به عنوان یک موسسه انتفاعی قبول کنیم؟
مایک راندز، سناتور ایالات متحده از داکوتای جنوبی، عضو کمیته خدمات مسلح سنا و کمیته فرعی امنیت سایبری نیز تاکید کرد که آنچه او و سایر مقامات منتخب می‌توانند برای کمک به ارتش آمریکا در عرصه سایبری انجام دهند، ارایه بودجه موردنیاز به حوزه‌های خدماتی است. راندز گفت: ما از این منظر به موضوع می‌پردازیم که آیا اعتبارات مناسب را فراهم کرده‌ایم تا بخش‌های نظامی کار خود را انجام دهند یا خیر.
این پنل، همچنین درباره وضعیت و آینده مزیت اطلاعاتی بحث و تبادل‌نظر کرد.
در این زمینه، بارت این پرسش را مطرح کرد که هنگام استفاده از حسگر یا داده، فرمانده چگونه سریع‌تر از دشمن، احساس، درک، تصمیم‌گیری، عمل و ارزیابی می‌کند؟ چگونه می‌توان به مزیت جایگاه و موقعیت در حوزه اطلاعاتی دست یافت تا فرمانده تصمیم‌گیری کند؟
در این زمینه، موریسن معتقد است همه‌چیز درباره تسلط بر تصمیم است. اینکه آیا یک فرمانده می‌تواند محیط را سریع‌تر از دشمنان خود درک کند؟ سریع‌تر از حریف، اقدامی درباره موضوع انجام دهد؟ اصلا آیا می‌تواند اقدام کند؟ و آیا موضوع، قابل ارزیابی است؟
به گفته وی، ما باید مطمئن شویم همه جنبه‌های شبکه را متحد می‌کنیم. ما می‌توانیم قابلیت‌های استراتژیک و عملیاتی باورنکردنی شرکت اینتل را به کار بگیریم. همه اینها باید با معماری داده، در مکان مناسب، در زمان مناسب، برای فرمانده مناسب پایه‌گذاری شود.
گفتنی است فرماندهی سایبری ارتش ایالات متحده، عملیات فضای سایبری، جنگ الکترومغناطیسی و عملیات اطلاعاتی را ادغام کرده و انجام می‌دهد.
در این زمینه، تسلط تصمیم‌گیری و آزادی عمل را برای نیروهای دوست در داخل، از طریق حوزه سایبری و بعد اطلاعاتی تضمین می‌کند، در حالی که همین موضوع را برای دشمنان انکار می‌کند.
