آزاده کیاپور – فعالان حوزه فناوری و سیاسی آمریکا معتقدند مشکلات اساسی سامانه فهرست رای‌دهندگان ثبت‌نام‌شده، مسیر را برای توطئه‌های انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا گشوده است. این موضوع، بر نقش مهمی که فناوری در اجرای یکنواخت رای‌گیری دارد، تاکید می‌کند. روسیه و ایران نیز علاقه خود را برای دسترسی به این سیستم‌ها نشان داده‌اند. با وجود اهمیت و آسیب‌پذیری‌های بالقوه، استانداردهای ملی برای امنیت و قابلیت اطمینان سیستم رای‌گیری الکترونیکی وجود ندارد.
تلاش‌های در حال انجام برای توسعه این سیستم، ممکن است به‌موقع برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا آماده نشود یا به‌طور گسترده مورد پذیرش قرار نگیرد.
در همین رابطه آسوشیتدپرس ماجرا را این‌گونه تشریح کرده است: آنها به خاطر صف‌های طولانی در لس‌آنجلس در جریان انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری کالیفرنیا در سال 2020 سرزنش شدند. چند ماه بعد، این موضوع به تاخیر در ورود به کلمبوس، اوهایو انجامید. سپس با فراخوان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا، به حامیانش برای تظاهرات در دیترویت، در انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر گذشته مواجه شد.
- چالش اعتماد به رای‌گیری الکترونیکی
لری نوردن، کارشناس امنیت انتخابات مرکز دادگستری بِرِنان می‌گوید: «در انتخابات، مشکل اعتماد داریم. هرچقدر استانداردهایی وجود داشته باشد که تجهیزات بر اساس آنها تست شوند، بهتر است. این، مانند یک مهر تایید است که اکنون، واقعا وجود ندارد.»
هرچند تلاش‌هایی برای توسعه نخستین استانداردهای ملی به منظور فهرست الکترونیکی رای‌دهندگان صورت می‌گیرد اما این تلاش‌ها ممکن است منبع مشکلات و نگرانی‌های هک در انتخابات قبلی باشد و برای استفاده گسترده در زمان انتخابات ریاست جمهوری 2024 آماده یا در دسترس نباشد.
کارکنان حوزه نظرسنجی یعنی افرادی که رای‌گیری را انجام می‌دهند، از سیستم رای‌گیری الکترونیکی برای بررسی رای‌دهندگان استفاده می‌کنند. آنها معمولا یک تبلت یا لپ‌تاپ دارند که به فهرست الکترونیکی رای‌دهندگان ثبت‌نام‌شده با نام، آدرس و اطلاعات آنها دسترسی دارند. برخی این کار را از طریق اتصال به اینترنت انجام می‌دهند.
استانداردهای آزمایشی و برنامه صدور گواهینامه برای دستگاه‌های رای‌دهی، طی سال‌ها اجرا می‌شود؛ فرایندی که توسط کمیسیون کمک به انتخابات ایالات متحده نظارت می‌شود. هرچند انطباق در این کار داوطلبانه است اما اکثر ایالت‌ها حداقل از برخی جنبه‌های فرایند فدرال، برای اطمینان از ایمن بودن و عملکرد صحیح دستگاه‌های رای‌گیری و شمارش آرا استفاده می‌کنند.
البته سیستم امنیتی بسیار گسترده‌تری وجود دارد که فراتر از دستگاه‌هایی که برای اسکن و شمارش آرا استفاده می‌شوند، از انتخابات آمریکا پشتیبانی می‌کند. مانند سیستم رای‌گیری الکترونیکی، پایگاه‌های اطلاعاتی ثبت‌نام رای‌دهندگان و سیستم‌هایی که برای گزارش نتایج غیررسمی انتخابات به مردم استفاده می‌شوند. استفاده از آنها در سال‌های اخیر به سرعت گسترش یافته است.
- ادعای سابقه دخالت ایران و روسیه
طبق داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط کمیسیون کمک به انتخابات، در سال 2020، تقریبا یک‌سوم حوزه‌های قضایی در ایالات متحده از برگه‌های رای‌گیری الکترونیکی استفاده می‌کردند، در حالی که چهار سال قبل‌تر این رقم، حدود 18 درصد بوده است. این سیستم‌ها با چالش‌های امنیتی منحصربه‌فرد همراه هستند.
در سال 2016، هکرهای روسی، سیستم‌های ثبت‌نام رای‌دهندگان ایالتی را به دنبال آسیب‌پذیری‌ها اسکن کردند و حتی به پایگاه داده ثبت‌نام رای‌دهندگان در ایلینوی دسترسی یافتند. اگرچه تحقیقات، بعدا مشخص کرد که هیچ داده‌ای از رای‌دهندگان دستکاری نشده است.
در سال 2020 نیز هکرهای ایرانی داده‌های محرمانه رای‌دهندگان را به‌دست آوردند و از آن، برای ارسال ایمیل‌های گمراه‌کننده به آنها استفاده کردند و به دنبال انتشار اطلاعات نادرست و تاثیرگذاری بر انتخابات بودند.
کارشناسان می‌گویند این سیستم‌ها می‌توانند دوباره هدف اصلی کسانی باشند که به دنبال ایجاد اختلال در روند رای‌گیری و ایجاد هرج‌ومرج در انتخابات ایالات متحده هستند. برای مثال، دسترسی به پایگاه داده ثبت‌نام رای‌دهندگان می‌تواند به افراد اجازه دهد رای‌دهندگان را از فهرست حذف کند. وقتی مردم برای رای دادن حاضر می‌شوند، به آنها گفته می‌شود که در فهرست نیستند.
اگرچه این رای‌دهندگان اجازه دارند رای موقتی را به صندوق بیندازند که در نهایت می‌تواند شمارش شود اما این موضوع، مشکلات گسترده در پایگاه داده ثبت نام رای‌دهندگان و سوالاتی درباره این روند ایجاد می‌کند؛ خصوصا اینکه قبلا اعتماد عمومی به دنبال کمپین مداوم ترامپ و متحدانش برای بی‌اعتبار کردن این نوع رای‌گیری، از دست رفته است.
البته هیچ مدرکی مبنی بر تقلب گسترده یا دستکاری تجهیزات رای‌گیری در نتایج انتخابات ریاست جمهوری 2020 وجود ندارد که با بررسی‌های جامع در ایالت‌هایی که ترامپ، آرا را از دست داده، تایید شود.
نوامبر گذشته در دیترویت، هنگام بررسی آرای رای‌دهندگان، در چند محل خطای داده رخ داد که به سرعت، شناسایی و برطرف شد. ترامپ از گزارش‌های اولیه استفاده کرد و با نوشتن یک پست در شبکه‌های اجتماعی، وضعیت دیترویت را «واقعاً بد» خواند و از مردم خواستار یک چیز شد: «اعتراض، اعتراض، اعتراض!».
- چالش‌های امنیتی سامانه‌های رای‌گیری
برخلاف دستگاه‌های رای‌گیری که مستقیما به اینترنت متصل نیستند، بسیاری از سیستم‌ها با طراحی منحصربه‌فرد به همدیگر متصل هستند. برخی از آنها کاملا پیچیده‌اند.
در شهرستان‌هایی که مدل مرکز رای‌دهی را ایجاد کرده‌اند؛ جایی که رای‌دهندگان ثبت‌نام‌شده می‌توانند در هر محل، رای دهند، دفترهای رای الکترونیکی باید بتوانند با یکدیگر و با یک سیستم مرکزی ارتباط برقرار کنند. این امر برای اطمینان از اینکه رای‌دهندگان نمی‌توانند در مکان‌های مختلف رای دهند یا پس از بازگرداندن یک برگه رای، حضوری رای دهند، انجام می‌شود. این موضوع، می‌تواند چالش‌های امنیتی قابل‌توجه ایجاد کند، زیرا سیستم‌های دفاتر نظرسنجی به اندازه دستگاه‌های رای‌گیری دقیق نیستند.
نبود استانداردهای ملی باعث شده مقامات انتخابات ایالتی و محلی، به حال خود رها شوند. طبق داده‌های فدرال، برای انتخابات سال 2020، تعداد 15 ایالت، از جمله آریزونا، فلوریدا و نوادا، نیاز به هیچ نوع تست یا گواهینامه الکترونیکی دفتر نظرسنجی نداشتند. ایالت‌ها و حتی برخی از شهرها، اغلب سیستم‌های دفتر نظرسنجی خود را به صورت مجزا آزمایش می‌کنند و نتایج به طور معمول اشتراک‌گذاری نمی‌شود؛ این، یک شکاف اطلاعاتی است که می‌تواند با یک طرح آزمون ملی برطرف شود.
رایان ماسیاس، کارشناس انتخابات و امنیت که به فدرال، ایالت‌ها و مناطق مشاوره می‌دهد، می‌گوید: «برخورداری از این دانش به افراد، امکان می‌دهد نظارت جبرانی را اعمال کنند اما آنها این کار را به صورت فردی انجام می دهند؛ ایالت به ایالت، شهر به شهر.»
با آگاهی از این خطرات، بسیاری از مقامات انتخاباتی، نیازمند اقدامات پشتیبانی، مانند کپی کاغذی از فهرست رای‌دهندگان در محل‌های رای‌گیری هستند. مقامات و کارشناسان انتخابات خاطرنشان می‌کنند که یکی از مزیت‌های استانداردهای ملی تست برای دستگاه‌های رای‌گیری، اطمینان‌دهی به رای‌دهندگان درباره این موضوع است که به درستی بررسی شده‌اند.
- راهکار حل مشکل انتخابات 2024
اکنون دو تلاش در حال انجام است که به دنبال رفع فقدان استانداردهای آزمون یکنواخت برای سیستم‌های رای‌گیری الکترونیکی است. کمیسیون کمک به انتخابات با مرکز غیرانتفاعی امنیت اینترنت، در زمینه تست دفترهای نظرسنجی و سایر فناوری دستگاه‌های بدون رای‌گیری مشارکت کرد اما آژانس فدرال، کار روی برنامه آزمایشی خود را در اواخر سال 2021 آغاز کرد؛ یعنی تقریبا همان زمانی که مرکز، نتایج مرحله اول پروژه خود را اعلام کرد. مشخص نیست چرا این دو گروه جداگانه، مسیر خود را ادامه دادند و در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.
سخنگوی این مرکز، جی بیلینگتون گفت که این گروه «نزدیک به پایان دوره تست» است و انتظار می‌رود به زودی به‌روزرسانی ارایه کند.
توماس هیکس، رییس این کمیسیون نیز گفت که آژانس در حال پیشرفت در برنامه آزمایشی خود است، اما بعید است که استانداردهای آزمایشی قبل از انتخابات 2024 وجود داشته باشد. او ادامه داد: «به همین دلیل است که ما رو به جلو حرکت می‌کنیم.»
در سال 2026، یک انتخابات فدرال دیگر و در سال 2028 انتخابات دیگری برگزار خواهد شد. هیکس گفت که از اقدام انجام‌شده توسط مرکز استقبال می‌کند. او معتقد است داشتن بیش از یک برنامه آزمایشی، به ایالت‌ها اجازه می‌دهد بهترین گزینه را برای خود انتخاب کنند.
کارشناسان بر این باورند داشتن استانداردهای ملی تست، به کاهش هزینه سیستم‌ها و کاهش باری که بر دوش مقامات انتخاباتی ایالتی و محلی است تا امنیت را به تنهایی انجام دهند، کمک می‌کند. شرکت‌هایی که این تجهیزات را می‌سازند، از این تلاش حمایت کرده‌اند.
کمااینکه در جریان یک پنل در نوامبر 2021 که توسط کمیسیون برای بحث درباره پروژه آزمایشی برگزار شد، نمایندگان آزمایشگاه‌های تست اعلام کردند که در طول سه سال گذشته، 76 دفتر نظرسنجی مختلف را توسط حدود 12 سازنده، ارزیابی کرده‌اند. مقامات آژانس خاطرنشان کردند که خطرات زیاد است.
دان پالمر، یکی از کمیسیونرها در خلال این پنل گفت: «حمله‌های واقعی یا تصورشده به سیستم‌های رای‌گیری، می‌تواند اعتماد رای‌دهندگان را تهدید کند. بنابراین این امر، یکی از دلایلی است که ما فکر می‌کنیم تا آنجا که ممکن است آزمایش چیز خوبی است.»
